CELEBRANDUS LIBELLUS

SABBATO UNDECIMA HEBDOMADA TEMPORIS ORDINARII

22.06.2024

Ritus initiales

ORA ostium

Postquam populus congregatus est, sacerdos cum ministris ad altare capita in cantu ad introitum porrigit.

Perveniens autem ad altare, et debita reverentia peracta, ipsum in signum venerationis deosculatur et, pro opportunitate, illud incensat. Tunc omnes ad cathedras eunt.

INTROITUS ANTIPHONE 
(cfr. Sl 26, 7. 9).

Si adsit cantus introitus, antiphona recitatur;
Exaudi, Domine, vocem deprecationis meae. Esto mihi in subsidium; ne repellas me neque derelinquas me, Deus salutaris meus.

SALUTATIO

Peracto cantu, tota ecclesia stat et facit signum crucis, dum dicit sacerdos:
Pres.  In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
.:  Amen.

Sacerdos, versus populum et brachia pandens, salutat;
Pres.: Gratia Domini nostri Iesu Christi, et caritas Dei, et communicatio Sancti Spiritus sit cum omnibus vobis.
℟.Et cum spiritu tuo.

Sacerdos, diaconus vel alius minister rite praeparatus, brevibus verbis fideles ad missam diei introducere poterit.

ACTUS POENITENTIALIS

Pres.: Fratres, agnoscámus peccáta nostra, ut apti simus ad sacra mystéria celebránda.

Após um momento de silêncio, usa-se a seguinte fórmula:

℟.: Confíteor Deo omnipoténti et tibi, frater, quia peccávi nimis cogitatióne, verbo, ópere et omissióne: et, percutientes sibi pectus, dicunt: 
e, batendo no peito, dizem:
mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Deinde prosequuntur: Ideo precor beátam Maríam semper Vírginem, omnes Angelos et Sanctos, et te, frater, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Segue-se a absolvição sacerdotal:
Pres.: Misereátur nostri omnípotens Deus et, dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam aetérnam.
O povo responde:
℟.: Amen.

Seguem-se as invocações Kyrie eleison, caso já não tenham ocorrido no ato penitencial.
Pres.: Kýrie, eléison.
℟.: Kýrie, eléison.
Pres.: Christe, eléison.
℟.: Christe, eléison.
Pres.: Kýrie, eléison.
℟.: Kýrie, eléison.

ORATIO

Pres.: Oremus.
Et quisque in silentio orat ad tempus.  Tum sacerdos, apertis brachiis, orat;
Deus, virtus sperantium in te, subleva nostrae appellationis et, sicut nihil valemus in infirmitate nostra, da nobis semper gratiae tuae auxilium, ut secundum voluntatem tuam valeamus et operemur. mandata tua. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui est Deus, et tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, per ómnia scula sæculórum.
℟.: Amen.

LITURGIA VERBI


PRIMEIRA LEITURA
(2Cr 24, 17-25)

Leitor: Leitura do Segundo Livro das Crônicas
Depois da morte de Joiada, os chefes de Judá vieram prostrar-se diante do rei Joás, que, atraído por suas lisonjas, se deixou levar por eles. Os chefes de Judá abandonaram o templo do Senhor, o Deus de seus pais, e prestaram culto a troncos sagrados e a imagens esculpidas, atraindo a ira divina sobre Judá e Jerusalém por causa desse crime. O Senhor mandou-lhes profetas para que se convertessem a ele. Porém, por mais que estes protestassem, não lhe queriam dar ouvidos. Então o espírito de Deus apoderou-se de Zacarias, filho do sacerdote Joiada, e ele apresentou-se ao povo e disse: “Assim fala Deus: Por que transgredis os preceitos do Senhor? Isto não vos será de nenhum proveito. Porque abandonastes o Senhor, ele também vos abandonará”. Eles, porém, conspiraram contra Zacarias e mataram-no à pedrada por ordem do rei, no pátio do templo do Senhor. O rei Joás não se lembrou do bem que Joiada, pai do profeta, lhe tinha feito, e matou o seu filho. Zacarias, ao morrer, disse: “Que o Senhor veja e faça justiça!” Ao cabo de um ano, o exército da Síria marchou contra Joás, invadiu Judá e Jerusalém, massacrou os chefes do povo, e enviou toda a presa de guerra ao rei de Damasco. Na verdade, o exército da Síria veio com poucos homens, mas o Senhor entregou nas mãos deles um exército enorme, porque Judá tinha abandonado o Senhor, o Deus de seus pais. Assim, os sírios fizeram justiça contra Joás. Quando eles se retiraram, deixando-o gravemente enfermo, seus homens conspiraram contra ele, para vingar o filho do sacerdote Joiada, e mataram-no em seu leito. Ele morreu e foi sepultado na cidade de Davi, mas não no sepulcro dos reis.
Leitor: Palavra do Senhor.
℟.: Graças a Deus.

SALMO RESPONSORIAL
(Sl 88)

— ℟. Guardarei eternamente para ele a minha graça!

— “Eu firmei uma Aliança com meu servo, meu eleito, e eu fiz um juramento a Davi, meu servidor: Para sempre, no teu trono, firmarei tua linhagem, de geração em geração garantirei o teu reinado!” ℟.

— Guardarei eternamente para ele a minha graça e com ele firmarei minha Aliança indissolúvel. Pelos séculos sem fim conservarei sua descendência, e o seu trono, tanto tempo quanto os céus, há de durar”. ℟.

— “Se seus filhos, porventura, abandonarem minha lei e deixarem de andar pelos caminhos da Aliança; se, pecando, violarem minhas justas prescrições e se não obedecerem aos meus santos mandamentos: ℟.

— eu então, castigarei os seus crimes com a vara, com açoites e flagelos punirei as suas culpas. Mas não hei de retirar-lhes minha graça e meu favor e nem hei de renegar o juramento que lhes fiz. ℟.


ACCLAMATIO AD EVANGELIUM
(2Cor 8, 9).

Alleluja, alleluja. 
Jesus Christus Dominus noster, cum esset dives, pro nobis egenus factus est, ut per suam paupertatem nos ditaret.
Alleluja, alleluja.

Interim Sacerdos, cum incensum adhibetur, ponit in thuribulo. Diaconus, qui Evangelium annuntiabit, innixus coram sacerdote, petit benedictionem submissa voce:
Diac. Da mihi benedictionem tuam.
Sacerdos submissa voce dicit:
Pres.: Dóminus sit in corde tuo et in lábiis tuis, ut digne possis nuntiáre suum Evangélium: in nómine Patris et Fílii .  et spiritum sanctum.
Diaconus facit signum crucis et respondet:
Diac. Amen.

Si non est diaconus, sacerdos, ante altare inclinatus, in silentio orat.

EVANGELIUM
(Mt 6, 24-34).

Diaconus vel sacerdos ad ambonem accedit, pro opportunitate, a ministris cum thure et candelis, et dicit:
℣. : 
Dóminus vobíscum.
.:  Ipse est in medio nostri.

diaconus vel sacerdos dicit:
℣. Edictum evangelii Iesu Christi  secundum Matthaeum ✠.
et interim facit signum crucis super librum et deinde super se ipsum in fronte, ore et pectore.
℟.: Gloria tibi, Domine.

Deinde diaconus vel sacerdos librum, pro opportunitate, incensat et Evangelium proclamat.
℣. In illo tempore : 
 Dixit Jesus discipulis suis : Nemo potest duobus dominis servire : aut enim unum odio habebit et alterum diliget : aut uni fidelis erit et alterum contemnet. Non potestis Deo servire et pecuniae. Ideo dico vobis: nolite solliciti esse animae quid manducetis aut bibatis. nec corpore, quo te geras. Nonne anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum? Respicite volatilia caeli: non serunt neque metunt neque congregant in horrea. Pater autem vester qui in caelis est pascit illos. Nonne pluris estis avibus? Quis inter nos prorogare sollicitudinis nostrae vitae longitudinem potest? Et quid solliciti estis de vestimentis eius? Ecce quomodo lilia crescunt agri : non laborant neque nent. Dico autem vobis, quod nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis. Si autem fœnum agri, quod hodie est, et cras in clibano comburitur, Deus sic vestit, non multo magis pro vobis, modicae fidei? Nolite ergo solliciti esse dicentes: Quid ergo manducabimus? Quid bibemus? Quomodo colimus? ʼ Pagani sunt qui haec quaerunt. Pater vester, qui in caelis est, scit quoniam his omnibus indigetis. quin potius quaerite primum regnum Dei et iustitiam eius, et haec omnia adicientur vobis. Nolite ergo solliciti esse in crastinum, quoniam crastina cura erit! Singulis diebus sua problemata satis sunt.
℣. : Verbum salutis.
℟.: Gloria tibi, Domine.

Tunc osculatus librum, orationem tacite dicens.

HOMILIAE

Deinde homilia datur, quae ad sacerdotem vel diaconum pertinet; Obligatorium est omnibus diebus dominicis et festis ac etiam aliis diebus commendatur.

Liturgia eucharistica

Praeparatio

Cantus praeparationis oblationum incipit, ministri vero corporale, sanguinem, calicem, pala et missale in altari ponunt.

Expedit fidelibus eorum participationem exprimere oblatio, fiat panis et vinum in eucharistica celebratione, vel alia donatio ad communitatem et pauperes adiuvandos.

Sacerdos, stans ad altare, accipit patenam cum pane in manibus et paulum super altare levans, dicit orationem in silentio. Deinde patenam cum pane super corporale deponit.

diaconus vel sacerdos infundit vinum et parum aquae in calicem, orans cum silentio.

Deinde sacerdos calicem manibus accipit, et paulum super altare levans, dicit orationem cum silentio: deinde calicem super corporale deponit.

Tum sacerdos, inclinatus, in silentio orat.

Et, pro opportunitate, oblationes, crucem et altare incensant. Postea diaconus vel alius minister sacerdotem et populum incensat.

Deinde sacerdos, stans juxta altare, manus lavat, orationem tacite dicens.

INVITATIO AD ORATIONEM

Deinde stans in medio altaris et versus populum, extendit et iungit manus et dicit:
Pres.: Oráte, fratres: ut meum ac vestrum sacrifícium acceptábile fiat apud Deum Patrem omnipoténtem.
O povo responde:
. :  Suscipiat Dominus hoc sacrificium de manibus tuis ad gloriam nominis sui, ad utilitatem nostram et totius Ecclesiae sanctae suae.

PRECATIO

Tunc, apertis armis, sacerdos dicit orationem super oblata;
 Pres . Praesta, quaesumus, ut hoc corpori et animae nostrae auxilio numquam desit. Per Christum Dóminum nostrum.
℟.: Amen.

PRAEFATIO COMMUNIS III
Laus Deo ob creationem et salutem humani generis

Pres.:  Dóminus vobíscum.
℟.: Ipse inter nos est.
Pres.: Corda alta.
℟.: Cor nostrum in Deo est.
Pres.: Grátias agámus Dómino Deo nostro.
℟.: Nostrum officium et nostra salus.

Perf  . Vere dignum et iustum est, aequum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens aetérne Deus: Qui per Fílium dilectiónis tuae, sicut cónditor géneris es humáni, ita benigníssimus reformátor. Unde mérito tibi cunctae sérviunt creatúrae, te redémpti rite colláudant univérsi, et uno Sancti tui te corde benedícunt. Quaprópter et nos cum ómnibus te Angelis celebrámus, iucúnda semper confessióne dicéntes: 


SANCTUS

℟.: Sanctus, sanctus, sanctus, Dominus, Deus universi! Pleni sunt coeli et terra gloriam tuam. Hosanna in excelsis. Benedictus qui venit in nomine Domini! Hosanna in excelsis.

ORATIO EUCHARISTIA II

O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.: Vere Sanctus es, Domine, fons omnis sanctitatis.
Une as mãos e, estendendo-as sobre as oferendas, diz:
Hæc ergo dona, quǽsumus, Spiritus tui rore sanctifica,
une as mãos e traça o sinal da cruz, ao mesmo tempo sobre o pão e o cálice, dizendo:
ut nobis Corpus et Sanguis fiant Domini nostri Iesu Christi.
O sacerdote une as mãos.

O relato da instituição da Eucaristia seja proferido de modo claro e audível, como requer a sua natureza.
Pres.: Qui cum Passioni voluntarie traderetur,
toma o pão, mantendo-o um pouco elevado sobre o altar, e prossegue:
accepit panem et gratias agens fregit, deditque discipulis suis
Mostra ao povo a hóstia consagrada, coloca-a na patena, e genuflete em adoração.

Então prossegue:
Pres.: Simili modo, postquam cenatum est,
toma o cálice nas mãos, mantendo-o um pouco elevado sobre o altar, e prossegue:
accipiens et calicem iterum tibi gratias agens dedit discipulis suis
Mostra o cálice ao povo, coloca-o sobre o corporal, e genuflete em adoração.

Em seguida, diz:
Pres.: Mysterium fidei.
A assembleia aclama:
℟.: Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec venias.

O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.: Memores igitur mortis et resurrectionis eius, tibi, Domine, panem vitæ et calicem salutis offerimus, gratias agentes quia nos dignos habuisti astare coram te et tibi ministrare. Et supplices deprecamur ut Corporis et Sanguinis Christi participes a Spiritu Sancto congregemur in unum.

1C: Recordare, Domine, Ecclesiæ tuæ toto orbe diffusæ, ut eam in caritate perficias una cum Papa nostro N. et Episcopo nostro N.* et universo clero.

2C: Memento etiam fratrum nostrorum, qui in spe resurrectionis dormierunt, omniumque in tua miseratione defunctorum, et eos in lumen vultus tui admitte.


DOXOLOGIA

Ergue a patena com a hóstia e o cálice, dizendo:
Pres.: Per ipsum, et chuhm ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia sǽcula sæculorum.
A assembleia aclama:
℟.Amen!

ORATIO DOMINI

Posito calice et patena in altari, dicit sacerdos, manibus iunctis;
Pres.: Praecéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere:
O sacerdote abre os braços e prossegue com o povo:
℟.Pater noster, qui es in caelis: sanctificétur nomen tuum; advéniat regnum tuum; fiat volúntas tua, sicut in caelo, et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie; et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris; et ne nos indúcas in tentatiónem; sed líbera nos a malo.

O sacerdote prossegue sozinho, de braços abertos:
Pres.: Líbera nos, quaesumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiae tuae adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi. 
O sacerdote une as mãos. 
O povo conclui a oração, aclamando:
℟.Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in saecula.

O sacerdote, de braços abertos, diz em voz alta:
Pres.: Dómine Iesu Christe, qui dixísti Apóstolis tuis: Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: ne respícias peccáta nostra, sed fidem Ecclésiae tuae; eámque secúndum voluntátem tuam pacificáre et coadunáre dignéris.
O sacerdote une as mãos e conclui:
Qui vivis et regnas in saecula saeculórum. 
O povo responde:
℟.Amen.

O sacerdote, voltado para o povo, estendendo e unindo as mãos, acrescenta:
Pres.: Pax Dómini sit semper vobíscum. 
O povo responde:
℟.Et cum spíritu tuo.


SALUTEM PACEM

Em seguida, se for oportuno, o diácono ou o sacerdote diz:
℣.: Offérte vobis pacem.
E todos, segundo o costume do lugar, manifestam uns aos outros a paz e a caridade; o sacerdote dá a paz ao diácono e a outros ministros.

 
FRACTIO PANE

Deinde sacerdos panem consecratum super patenam frangit et partem in calice ponit orans in silentio.

℟.: Haec commíxtio Córporis et Sánguinis Dómini nostri Iesu Christi fiat accipiéntibus nobis in vitam aetérnam.

Enquanto isso, canta-se ou recita-se:
℟.Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi: miserére nobis. 
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi: miserére nobis. 
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi: dona nobis pacem.
Essas palavras podem ser repetidas várias vezes, se a fração do pão se prolonga. Contudo, na última vez se diz: dona nobis pacem.

Em seguida, o sacerdote, de mãos unidas, reza em silêncio:
Pres.: Dómine Iesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntáte Patris, cooperánte Spíritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificásti: líbera me per hoc sacrosánctum Corpus et Sánguinem tuum ab ómnibus iniquitátibus meis et univérsis malis: et fac me tuis semper inhaerére mandátis, et a te numquam separári permíttas.
Ou: 
Percéptio Córporis et Sánguinis tui, Dómine Iesu Christe, non mihi provéniat in iudícium et condemnatiónem: sed pro tua pietáte prosit mihi ad tutaméntum mentis et córporis, et ad medélam percipiéndam.

O sacerdote faz genuflexão, toma a hóstia na mão e, elevando-a um pouco sobre a patena ou sobre o cálice, diz em voz alta, voltado para o povo:
Pres.: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. Beáti qui ad cenam Agni vocáti sunt.
E acrescenta, com o povo, uma só vez:
℟.Dómine, non sum dignus, ut intres sub téctum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea.

Sacerdos, ad altare versus, in silentio orat ac reverenter cum corpore Christi communicat.
Deinde calicem tenete, et in silentio orate. et sanguinem Christi reverenter sumit.

Deinde, sumit patenam vel pyxidem, accedit ad eos qui communicandi sunt, et ostendit hostiam aliquantulum elevatam cuilibet eorum, dicens:
.:  Corpus Christi.
Ille qui communicat, respondet:
.:  Amen.
ET COMMUNE.

Dum communicat sacerdos cum Corpore Christi, incipit canticum Communionis.

ORATIO COMMUNIO SPIRITUALIS 

Omnes: Mi Jesu, credo te adesse in Sanctissimo Altaris Sacramento. Super omnia amo te, et anima mea te desiderat. Sed quia te nunc in Sanctissimo Sacramento non possum recipere, saltem spiritualiter veni ad cor meum. Amplector te quasi iam mecum esses: totum te coniungo . O! Ne permittas me a te iterum separare! Amen! 

COMMUNIO

COMMUNIO ANTIFHONE
 (cfr. Ps 26, 4 vel Cfr. Io 17, 11).

Si vero non cantatur, antiphona quae in Missali exstat, recitari potest vel a fidelibus, vel ab aliquibus eorum, vel a lectore, vel ab ipso sacerdote post Communionem receptam et ante Communionem. fidelis;
Vnum  unum peto a Domino, et hoc totum desidero: inhabitare sanctuarium Domini pro omni vita mea.

Vel:

Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi, ut sint similes nobis, dicit Dominus.
Post Communionem, sacerdos, diaconus vel acolythus purificat patenam et calicem.

Dum purificatio fit, sacerdos in silentio orat;
Pres.:  Concéde Dómine ut puro corde gémus quod os nostrum accepit. Et hoc temporale donum fiat nobis medicina aeterna.

Tunc sacerdos ad sedem redire potest. Expedit enim aliquod tempus sacri silentii observare, vel psalmum vel alium cantum laudis dicere.

ORATIO POST COMMUNIO

Deinde iuxta altare vel cathedram, sacerdos stans, versus populum, iunctis manibus dicit:
Pres.: 
Oremus.
Tum sacerdos, apertis armis, dicit orationem;
Largire, Domine, sacram communionem in tuis mysteriis, nostrae tecum communionis signum, in Ecclesia tua unitatem efficiat. Per Christum Dóminum nostrum.
℟.: Amen.

ORATIO PRO vocationum sacerdotalium
Occasione Anni vocationis sacerdotalis - Portugalliae et Italiae

Pres.:
 Deus Pater noster, tibi gratias agimus pro pretioso sacerdotii dono, quod per divinum Filium tuum Ecclesiae tuae concessisti. Serva in tuo sancto servitio, quos vocatos ad exercendum in nomine Iesu Christi, missionem sublimissimam docendi, sanctificandi et educandi populum sanctum tuum. Virtutem, gaudium et fidelitatem praebeat in exercitio sacri ministerii, etiam contra difficultates quae vitas discipulorum et missionariorum Iesu comitantur. Perseverantiam dare in seminariis et in iuvenes excitandas multas vocationes ad ministerium sacerdotale, ita ut populus sanctus tuus numerare possit praesentiam necessariam eorum qui, in nomine Filii tui, gregem tuum pascunt et panem Verbi communicant. adminiculum Sanctae Eucharistiae ceterisque sacramentis. Nostrae Dominae et Sanctorum Apostolorum intercessione suffulta, hanc ad te supplicemus, per Iesum Christum, Pastorem Bonum, Summum et Aeternum Sacerdotem, in unitate Spiritus Sancti. Amen. 
.:  Amen.
RITUUM ULTIMUM

Benedictio finalis 

Si opus sit, breves communicationes fiant populo.

Tum vale dicitur. Sacerdos, versus ad populum, arma aperit et dicit:
Pres.: Dóminus vobíscum.
℟.: Ipse inter nos est.

Sacerdos benedicit populo, dicens:
Pres. :
 Benedicat vos omnipotens Deus, Pater et Filius  et  Spiritus Sanctus. Populus acclamat: .: Amen. 

 

Deinde diaconus vel ipse sacerdos ad populum iungens manus dicit;
.:  Ite in pace, et Dóminus comitetur vos.
.:  Deo gratias !


Deinde sacerdos osculatur altare in signum venerationis, ut in principio. Debitum arcum cum ministris relinquit.